 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Расьцьвіло ужо сьвежае раньне
і палі пазалотай блішчаць.
Пойдзем, коніку, пойдзем мы сяньня
сваю чорну палоску араць.
Ты напружыш сталёвыя сілы,
я-ж плуга ня пушчу з моцных рук; –
мы з табой баразёнкі ня змалім,
бо які-ж зь мяне быў-бы дзяцюк?
Ты паслухай, мой дружа: ў нядзелю
раскашней зелянеціме гай, –
будзем славіць маё мы вясельле!..
У суботу пякуць каравай...
Упляту ў тваю грыву багату
я чырвоную стужку, як жар!
На уздэчку дам кветку, як свату,
каб з уцехі вясёла іржаў.
Павядзеш ты к вянцу маладую,
а назад з вамі сяду ўжо я
і дзяўчыну сваю расцалую
ды за тое, што – жонка мая.
Шыю гібкую прыйдзецца стройна
і высока, як сокал, узьняць,
ды ляцець! – бо ўжо з хлебам і сольлю
нас бацькі будуць дома чакаць.
А за намі, прыбраныя ў зелень,
панаедуць другія вазы...
Разальецца гармонік вясельлем,
маім шчасьцем ў сяле задрыжыць.
1938
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
